“Wat ben je weer nieuwsgierig!”
Ik weet nog goed dat mijn moeder dat vaak tegen mij zei. Ik zie het nu zelf ook bij mijn kinderen. Overal met hun neus boven op willen staan. Of zodra er iemand aanbelt vliegen ze overeind en rennen ze naar de deur, nieuwsgierig naar wie het is.
Bij ons thuis werd nieuwsgierigheid vroeger niet altijd gewaardeerd. Mensen die het naadje van de kous wilden weten, golden als opdringerig, lastig of bemoeizuchtig. Voor kinderen was het belangrijker om netjes te doen wat volwassenen van ons als kinderen vroegen dan allerlei vragen te stellen en daarmee zaken ter discussie te stellen.
Toch kunnen we niet zonder als we willen ontdekken en creativiteit zoeken!!
Nieuwsgierig als ik ben en blijf las ik tijdens de kerstvakantie het boek Nieuwsgierig? van Todd Kashdan. In zijn boek laat Kashdan juist de positieve kant zien van deze eigenschap. Zonder nieuwsgierigheid gaan we risico’s uit de weg, stoppen we met de uitvoering van uitdagende klussen, gaan we geen nieuwe contacten aan met anderen en zijn we niet geïnteresseerd in nieuwe informatie. Zonder nieuwsgierigheid gaan we niet meer op onderzoek uit. Kortom, zonder nieuwsgierigheid komen we niet vooruit.
Om te kunnen groeien en ontdekken is nieuwsgierigheid namelijk voorgeprogrammeerd in onze hersenen. Onze hersenen smachten naar alles wat nieuw is. Want als we in alle hoeken en gaten van nieuwe werelden snuffelen, leren we onvermijdelijk ook iets. Dat is het ultieme doel van ons nieuwsgierigheidsysteem: om onze bestaande kennis en vaardigheden uit te breiden.
Dopamine speelt een centrale rol bij nieuwsgierigheid en onderzoekend gedrag. Zonder deze stof word je een apathische luie voddenbaal, schrijft Kashdan. Met meer dopamine raak je volledig betrokken bij de wereld, zoek je naar nieuwe dingen en vind je die ook.
Kashdan stelt zelfs dat niet geluk, maar nieuwsgierigheid ons blijvende voldoening en bevrediging in het leven geven. Dat betekent dat je niet zou moeten streven naar controle en afronding (en dus het beëindigen van de nieuwsgierigheid), maar naar de onzekerheid van het niet-weten. In plaats van de wereld te verklaren en te controleren, zou je juist de onzekerheid van het onbekende moeten omarmen. Het leven wordt dan een permanente speurtocht vol onbekende verrassingen.
Dat betekent dat je de angst voor onzekerheden opgeeft en openstaat voor toeval en het onbekende. Voor velen van ons houdt dat een hele andere kijk op het leven in. Toch levert het ook veel op, betoogt Kashdan. “Als we het onbekende omarmen verandert inderdaad ons perspectief. Daardoor zien we dingen die ons eerst niet opvielen, letterlijk en figuurlijk.”
Door open en nieuwsgierig te zijn kun je zelfs de meest saaie en banale aspecten van je dagelijkse routines interessanter maken en verbeteren. Dat doe je simpelweg door goed te kijken, te luisteren, te voelen en te proeven. Door al je zintuigen te gebruiken! Je blijft je ook verwonderen over alledaagse dingen en naar nieuwe mogelijkheden zoeken om die interessant te maken.
Nieuwsgierigheid is essentieel als je je creativiteit verder wilt ontwikkelen.Want er ontstaan geen nieuwe ideeën zonder de bereidheid nieuwe gedachtewegen te bewandelen. En het 
mooiste is dat je nieuwsgierigheid zelf kunt (blijven) ontwikkelen. Allereerst door dit boek te lezen, want het is een absolute aanrader!
Ik ben ook nieuwsgierig naar jouw verhaal! Wat doe jij om je zelf te blijven vernieuwen? Hoe kijk jij aan tegen succes én waar en wanneer heb jij voor het laatst jouw kop boven het maaiveld uitgestoken?
