Hulp vragen is een fenomeen dat veel hoogopgeleide professionals lastig vinden. We hebben geleerd om onszelf te redden. Bovendien zijn we bang om te falen. ‘Fouten maken mag’ is het credo, de praktijk is veel weerbarstiger. Wanneer komt dan het moment dat je aan de bel trekt en toegeeft dat je anderen nodig hebt?
Alle ballen hoog houden, daar heb ik zelf ook een handje van. Stiekem denk ik bij veel taken ‘Ik kan dat net zo goed zelf doen, dat gaat veel sneller’. En voor ik het weet ben ik druk met veel taken die me afleiden van wat ik echt graag doe. Inmiddels heb ik een team van mensen om mij heen verzameld die dit soort taken van mij overnemen. Vaak nog sneller en beter ook!
Alle ballen hoog houden
Onlangs zat ik met Merel en haar manager om tafel. Merel is iemand die altijd direct klaarstaat voor een ander. Haar collega wordt ziek en hup, Merel is de eerste die roept dat zij haar taken er wel bij pakt. Als projectleider is ze gewend om vele ballen hoog te houden. Naast een fulltime baan houdt ze bovendien een gezin met drie tieners draaiende en is ze actief als vrijwilliger in verschillende netwerken.
Tot het moment dat het haar letterlijk begint te duizelen. Na een korte ziekenhuisopname en weken van noodgedwongen rust pakt ze de draad weer op. Het liefste weer net zo voortvarend als voorheen, maar het lukt niet meer. Ze voelt zich ziek zonder lichamelijke oorzaak. En zo zitten we een paar weken later op Merels initiatief met z’n drieën bij elkaar, omdat Merel wel inziet dat er iets moet veranderen. Een moedige stap, want hulp vragen doet ze liever niet.
Je gedachten verkennen omtrent hulp vragen
“Ik doe het zelf wel”, “Het lukt me nu vast ook wel”, “Wat gaan ze wel niet van me denken als ik dit niet alleen aankan?” Typische gedachten die in je op kunnen komen wanneer je overweegt om hulp te vragen. Hoe vaak betrap jij jezelf op zulke gedachten? Misschien merk je zelfs dat je tegenwoordig vaak piekert, sneller overbelast bent en dat het gewoon allemaal zwaarder lijkt. Maar hulp vragen? Mwah, toch maar liever niet. Want dat geeft je het gevoel dat je het alleen niet aankan, dat je faalt of dat je anderen tot last bent. Toch kan het zinvol zijn om op bepaalde momenten juist wél hulp te vragen en/of te aan te nemen.
Soms wordt het gewoon teveel en is het nodig dat iemand voor je in de bres springt of mee de handen uit de mouwen steekt.
Wat is jouw remmende factor?
Moeite hebben om hulp te aanvaarden kan beïnvloed worden door verschillende factoren:
- Je hebt vanuit je opvoeding meegekregen dat het not done is om hulp aan anderen te vragen.
- Je bent iemand die liefst zo zelfstandig mogelijk is of die allergisch is voor de bemoeienissen van een ander.
- Je bent perfectionistisch en bang dat anderen het niet naar jouw standaard zullen uitvoeren.
- Je hebt moeite met loslaten en vertrouwen, delegeren heb je eigenlijk nooit goed geleerd.
- Je bent bang dat je zakenpartners, investeerders of collega’s je niet meer serieus zullen nemen of als zwak zullen zien als jij hulp vraagt.
Laat het zo ver niet komen!
De dag dat Merel in het ziekenhuis lag en hoorde dat ze gelukkig niets ernstigs mankeerde, besloot ze om hulp te vragen. Hoe anders had het kunnen aflopen wanneer ze op dezelfde voet was verdergegaan? Ze zag de ongelukkige voorbeelden bij haar op zaal liggen.
Merel wilde onderzoeken wat haar echt motiveert in haar werk. Want, als ze eerlijk was naar zichzelf, had ze al diverse signalen genegeerd. In verschillende situaties was ze over haar grenzen gegaan. Maar ook dat kon ze pas zien toen ze tot rust kwam. Met een metaprofielanalyse heeft Merel helder zicht gekregen op wat haar onbewust motiveert en hoe zij denkt en handelt in haar werk. Van daaruit is ze stap voor stap gaan verkennen welk werk nu echt bij haar past en wat voor haar zinvol is.
Zet je schroom op zij en vraag hulp
Onthoud dat hoe langer je het vragen om hulp uitstelt, hoe langer je (over)belast wordt. Dat je steeds meer een gevoel kan krijgen van wanhoop en hulpeloosheid. Voor niets en niemand bevorderlijk. Bekijk het ook eens van een andere kant: als een ander in eenzelfde situatie om hulp vraagt, beoordeel jij hem of haar dan ook zo kritisch? Of vind je dat dan weer wél normaal?
Zet vandaag nog de eerste stap
Tot slot, hoe makkelijk vraag jij om hulp? Aan wie zou je vaker hulp willen vragen? Welke taak doe jij nu nog zelf, die je eigenlijk prima aan een ander kan overlaten? Begin daar dan eens mee…