Vandaag had ik een afspraak met een manager die het gevoel had dat hij vastliep. Laten we hem Erik noemen.
Erik zijn eerste zinnen waren: ‘Er lopen zaken in het geheel niet zoals gepland. Ik zit behoorlijk in de knoop met alle werkzaamheden, mijn energie is laag en lijkt wel steeds naar de verkeerde dingen te gaan’.
Ik vroeg hem een tekening te maken van zijn huidige situatie. Hij tekende zijn hoofd vol met zaken die hem heel veel energie kosten, op de helft daarvan had hij ook nog eens geen invloed zei hij eerlijk. Voor de leuke dingen was geen ruimte meer. Juist die dingen die hem nu wèl energie kunnen geven, plaatste hij noodgedwongen buiten zijn hoofd. Dat weerspiegelt ook gelijk zijn dagelijkse praktijk. Voor leuke dingen, zoals hardlopen én ja zelfs de basale dingen zoals zijn geliefde en kinderen, daar is letterlijk even geen ruimte en tijd voor.
‘Je begrijpt nu wel dat dit voldoende stof is voor een goed coachingsgesprek?’ zei Erik ‘en gek genoeg heb ik daar dan wel zin in!’
Zo gek vind ik dat niet. Ieder mens heeft alle hulpbronnen in zich, alleen soms kun je er even geen contact mee maken. Zie je zelf de oplossing niet. Kun je het gevoel hebben dat dingen je overkomen. Wanneer een ander, bijvoorbeeld een coach, je de juiste vragen weet te stellen, ben je in staat om zelf een oplossing te vinden voor je eigen uitdagingen of problemen (zoals de meeste mensen ze graag noemen). Dat is dan vaak ook de oplossing die voor jou het beste werkt.
Empathie of sympathie?
Gaandeweg het gesprek kwam naar voren dat Erik moeite heeft om zijn eigen standpunten stevig over te brengen op anderen. Hij is geneigd om te snel mee te bewegen met de ander. Bijvoorbeeld bij zijn medewerkers of zijn directeur. Zoals hij zelf zegt:’Ik wil wel graag sympathiek gevonden worden, maar nu ben ik te empathisch. Ik wil het anderen te veel zin naar de zin maken. Ik merk nu dat ik mezelf daar flink mee tekort doe’.
Dat doet me denken aan Brené Brown die ons eraan herinnert dat we pas oprecht empathisch kunnen zijn wanneer we dapper genoeg zijn om contact te maken met onze eigen kwetsbaarheid. In het onderstaande filmpje legt ze dit helder uit.
Welke positie neem jij in?
Je kunt een situatie vanuit verschillende perspectieven bekijken. De drie waarnemingsposities zijn ‘ik’, ‘de ander’ en ‘de observator’. Ben je met bijvoorbeeld met iemand in conflict of gaat het al een tijdje stroef tussen jullie? Dan helpt het je als je meer inzicht en informatie vergaart over jezelf en de ander.
Ga dan voor jezelf na: welke positie neem je het gemakkelijkst in? Wat is er veranderd door de verschillende posities aan te nemen? Wat is er veranderd in jouw beoordeling ten aanzien van jullie gesprek of jullie relatie? Welke nieuwe informatie is er boven komen drijven? En welke nieuwe keuzemogelijkheden heb je gekregen?
Van keuze naar actie
Deze oefening gaf Erik veel nieuwe inzichten en nog belangrijker: nieuwe keuzemogelijkheden. In de gewenste situatie zag zijn hoofd er heel anders uit. Hij had nu naast zijn werk niet alleen ruimte gegeven aan zijn gezin en de leuke dingen, maar ook had hij de keuze gemaakt om met een aantal zaken te stoppen of ze anders te organiseren. Met een opgeruimd gevoel stapte Erik weer in zijn auto om direct de eerste actie op te pakken.
Nieuwsgierig hoe ik jou verder kan helpen?
Ben jij momenteel het overzicht even kwijt? Of heb je geen grip op jouw werk? Heb jij het gevoel dat jouw energie naar de verkeerde dingen gaat? Neem dan contact met mij op voor een vrijblijvend kennismakingsgesprek. In dit gesprek stellen we samen vast wat jij nodig hebt om weer snel met plezier, energie en voldoening jouw werk te doen.