Hoe vaak lopen dingen bij jou nèt even anders dan je vooraf bedacht had of gewend bent? En hoe vaak raak je daardoor van slag of op zijn minst licht geïrriteerd?
Wij mensen zijn gewoontedieren en vinden het meestal comfortabel als de dingen, zeker onze dagelijkse routines, voorspelbaar blijven. Uitzonderingen daargelaten natuurlijk. En toch loopt het soms nèt even anders. Of misschien wel vaker, dat ligt eraan hoe je het waarneemt.
Een beetje extra gedragsflexibiliteit en creativiteit zouden op die momenten heel welkom zijn, toch?
Het is dan goed om te weten dat ons brein vanzelf gaat denken en piekeren over de ongemakken die je tegenkomt en de problemen die je ervaart.
Dat is een volkomen automatische reactie van ons brein. We zitten soms zo vast in onze gewoonten, onze patronen, dat we het zelf niet eens doorhebben.
Neem bijvoorbeeld Anouk, een personage uit mijn boek De Intervisieclub, die hier sterk een handje van heeft. Haar natuurlijke gedrag, haar gewoonte, is dat ze er eerst voor zorgt dat anderen het goed hebben en dan pas aan haarzelf denkt. Dat betekent in de praktijk dat er weinig tijd overblijft voor haar eigen plannen en ambities. ‘Ik ben voortdurend het pad van de ander aan het schoonvegen, als een soort van stofzuiger. Ik plaats mezelf daarmee onderaan de ladder van belangrijkheid.’
Tijd om dit gedrag een halt toe te roepen!
Anouk wordt er erg moe en moedeloos van. Nadat ze het effect van haar gedrag op zichzelf inziet, komt gelijk de reactie: ‘Ja maar, hoe moet het dan als ik het niet doe?’
Een herkenbare reactie, nietwaar? Want je bent al zo gewend aan dat gedrag. Het patroon dat Anouk steeds weer herhaalt is als het ware een diep ingesleten karrespoor, waarvoor ze 1,2,3, nog niet zo gemakkelijk de oplossing ziet om er uit te komen.
Ga op zoek naar de flipside
Zit je in een vergelijkbare situatie stel jezelf dan de vraag: ‘Hoe zou ik het wèl willen?’ Ontdek wat voor jou het tegenovergestelde is van je ongewenste gedrag en schrijf het op. Daar hoeft Anouk niet lang over na te denken:
‘Ik wil graag minder de rotzooi van anderen opknappen. Dat deed ik uit angst voor het oordeel van mijn omgeving ‘vinden ze mij wel goed genoeg…’. Oftewel, ik wil graag meer op mijn eigen mening vertrouwen en mezelf hoger op de ladder plaatsen. Eerst nadenken over wat de ander zelf kan doen helpt natuurlijk ook én hem of haar daar dan ook in stimuleren. Eigenlijk wil ik de ander meer de ruimte geven om het zelf te doen, zodat ik zelf in die tussentijd mijn eigen dingen kan doen. Poeh, daar ben ik nog lang niet,’ verzucht ze.
Zet de eerste kleine stap
Vaak willen we in één keer van de huidige naar de gewenste situatie. Dat is voor velen een grote sprong. En vaak niet realistisch. Vraag je daarom liever af: wat is het eerste kleine ding dat wèl mogelijk of haalbaar is? Wat is de eerste kleine stap die je nu al kunt zetten? Alle veranderingen beginnen immers klein.
Onthoud tot slot:
We can’t solve problems by using the same kind of thinking we used when we created them – Albert Einstein
Wil jij ontdekken hoe jij ongewenste gewoonten kunt doorbreken? Wil jij doelgericht veranderen? Wil jij leren hoe je beter kunt focussen op de veranderingen die jij wenst? Meld je dan aan voor een gratis Groeiscan. In dit kennismakingsgesprek gaan we samen bekijken hoe ik jou verder kan helpen.
