De werkdag van Suzan zit er bijna op. Haar zoon wacht thuis op haar voor zijn voetbaltraining. Terwijl ze nog snel even wat mails beantwoordt, steekt haar directeur – op weg naar buiten – zijn hoofd om de hoek: ‘Kun jij even de kick-off voorbereiden voor morgen? Ik heb vanavond nog een andere meeting.’ ‘Ja hoor geen probleem!’, antwoordt ze voordat ze er erg in heeft. En hij alweer gevlogen is. In de auto naar huis bedenkt ze dat de aannemer nog even moet bellen om de laatste wijzigingen door te nemen voor de nieuwe aanbouw … en oh ja, ze moet ook nog even boodschappen doen voor de avondvierdaagse. Haar zoon is maar zonder haar vertrokken, hij is het inmiddels gewend.
Alles en tegelijk
Suzan houdt van afwisseling en van leven in de brouwerij. Na de relatief rustige coronatijd, is ze blij dat alles weer is gestart. Maar dat alles is ook wel heel veel tegelijk. Haar werk als manager van een vrijwilligersorganisatie draait weer op volle toeren. Projecten die bijna twee jaar in de ijskast stonden, zijn net opgestart. Haar kinderen zijn weer fanatiek aan het sporten, het schooljaar nadert zijn einde met al die extra activiteiten… en haar familie en vrienden lijken alle gemiste feestjes te willen inhalen. Poeh…
‘En ik kan zo moeilijk nee zeggen’. Suzan is een vrouw met een groot hart en ze wil het veel mensen naar het zin maken. Nee zeggen probeert ze te vermijden.
‘Even’: een taalkundige illusie
In plaats daarvan heeft ze zichzelf juist aangewend om bij ongeveer alles te zeggen: ‘Oh dat doe ik wel even’. Maar daarmee komt ze nu hopeloos in de knoei. Want ‘even’ duurt meestal niet een minuutje. ‘Even’ kan rustig een uur of zelfs een hele avond duren. En de lijst van ‘evens’ is bij Suzan inmiddels eindeloos.
even (bijwoord) 1 een korte tijd: wacht even
‘Ik zou dolgraag een week lang de tijd willen stilzetten. Zodat ik kan bijwerken’, verzucht ze. ‘Ik heb het gevoel dat ik hopeloos achter de feiten aanloop.’ Ze is moe, geeft ze eerlijk toe. Voor de buitenwereld tovert ze een glimlach op haar gezicht en draaft ze door. Precies zoals ze van haar gewend zijn. Een goede vriendin kent haar gelukkig beter en wijst haar op Human Design*. Ze ziet dat Suzan eraan toe is om keuzes te maken. ‘Als je zo doorgaat, steven je af op een burn-out en daar heeft niemand wat aan, Suzan!’
Werken en leven op jóuw manier!
Het advies van haar vriendin neemt ze ter harte. En zo zit Suzan een paar weken later bij mij voor een analyse. In dit gesprek geef ik haar uitleg over haar unieke gebruiksaanwijzing voor het nemen van beslissingen. Zodat ze kan werken en leven op haar voorwaarden, op háár unieke manier. Zonder dat ze zich hele dag laat leiden door wat haar omgeving van haar vraagt.
De vraag: ‘Wat wil je nu echt?’ is vaak lastig te beantwoorden. Het dwingt je om na te denken in plaats van te vóelen waar je energie van krijgt. ‘Maar hoe weet ik dan wél wat bij mij past? En waar ik energie van krijg?’ vraagt Suzan. Daarvoor kijken we naar het onderdeel ‘strategie’ en ‘autoriteit’ in haar kaart.
Check! Wat geeft je voldoening?
Vanuit Human Design gezien, is Suzan een Manifesting Generator. Dat betekent dat ze hier is om datgene te doen wat háár voldoening geeft. Werk doen waar ze energie van krijgt en daarmee bouwen aan de samenleving. Haar onderbuik (het sacrale centrum) geeft bij haar heel duidelijk aan wat wel goed is voor haar en wat niet. Oftewel: wat wel bij haar past en wat niet. Tegen dat laatste mag ze leren om vriendelijk nee te zeggen. Want blijft Suzan ‘ja’ zeggen tegen de dingen waarbij ze een ‘nee’ voelt in haar onderbuik? Dan kost dat haar veel energie. En ligt het risico op uitputting of zelfs een burn-out op de loer!
Human Design verdeelt de mensheid in vier typen; ieder van ons hoort bij één van deze vier. Elk type heeft bijzondere kwaliteiten maar ook eigen valkuilen. Ontdek jouw type op irenevangameren.nl/humandesign.
Suzan begreep onmiddellijk het effect van het luisteren naar haar onderbuik, en de voordelen daarvan. ‘Ik weet heel goed dat ik dat gevoel veel te vaak heb genegeerd. Dan luisterde ik toch naar mijn denken, mijn mind, in plaats van naar mijn gevoel. Het wordt nog een hele uitdaging om bewuster te gaan luisteren.’
Geef jezelf de tijd voor jouw experiment
Door te oefenen, leer je om jouw mind niet meer te laten beslissen. Dat voelt eerst tegennatuurlijk. Juist omdat we natuurlijk al van kleins af aan leren om goed na te denken over onze beslissingen. De wijsheid over jouw richting zit echter in jouw lichaam. Ik help Suzan verder op weg met het boek Aan de slag met Human Design en vraag haar om de eerste weken haar energiedagboek bij te houden. Daarmee kan ze niet alleen dagelijks monitoren wat haar energie kost en geeft, maar ook reflecteren op hoe ze haar kleine en grote beslissingen nam.
Suzan is zich nu bewuster van haar grootste valkuil en energielek: te snel ‘ja’ willen zeggen. Ze oefent nu iedere dag, door bij elke vraag eerst te checken wat haar onderbuik haar zegt. Voelt ze een ‘ja’? Of een ‘nee’?
Wat haar ook helpt is om vaker domweg iets meer tijd te nemen voordat ze een antwoord geeft. Tegen iemand te zeggen: ‘Ik kom er later bij je op terug’. Want dat mág! ‘Dat voelde best vreemd in het begin’, verduidelijkt Suzan, ‘maar ik word er zo blij van. Zelfs mijn zoon is verbaasd dat ik weer tijd heb om hem weg te brengen.’
* Human Design laat je via jouw unieke blauwdruk zien hoe jij het beste besluiten kunt nemen. Het maakt je in de eerste plaats bewust en geeft je vele inzichten in jezelf. Het is een manier van kijken, een hulpmiddel om beslissingen te nemen in jouw werk en leven.
